Pubers hebben gelijk. Voor je ouders hoor je je te schamen, en niet een beetje ook. Afkeer is goed, walging is gezond, zelfs een vleugje blinde haat kan geen kwaad. Dat is heilzaam voor de ontwikkeling. Bovendien: het gaat vanzelf weer over. Daaraan moet ik denken als ik naast me drie naakte vrouwen zie liggen, genietend van de zon.

De stille mopperaar ziet dat een fietser door rood rijdt en mompelt dan stilletjes voor zich uit: ‘Zeg, dat stoplicht staat er niet voor niks hoor.’ De fietser hoort het niet, die raast al honderd meter verderop om met recalcitrant genoegen zijn volgende overtreding te begaan. Alleen de mensen naast de mopperaar kunnen hem nét verstaan.

Het is al een hele tijd onheilspellend stil aan het tafeltje naast me, waar een man en een vrouw in ijltempo twee kommen tomatensoep hebben leeggelepeld. Dan zegt de man in een dikbuikig, boers en Oost-Brabants accent: ‘Ricciardo gaat weg.’

Ik voel me rusteloos vandaag. Opgejaagd, ontevreden, druk in mijn hoofd. En als ik me zo voel, is mij coachend toegefluisterd, dan moet ik proberen mijn aandacht terug te brengen naar m’n lichaam.